Tot ziens Nepal! Goodbye Nepal!

Tot ziens Nepal!

Ik ben weer in India! Morgen vertrek ik naar Kovalam, Kerala, geheel in het zuiden van India. Varkarla zal volgen, beide badplaatsen met zon, blauwe oceaan, strand, palmboompjes. Je snapt het plaatje vast :-)! Momenteel nog in de hoofdstad van Kerala: Trivandrum. Gisteren werd ook hier Pasen gevierd, waardoor het beduidend rustiger was op straat ten opzichte van vandaag. Wat rondgelopen en prachtige huizen met houtsnijwerk gezien, daarnaast tempels (die ik als niet-hindoe niet mag bezichtigen), kerken (een kwart van de bevolking is christelijk) en moskeeën. Allerlei religies naast elkaar, gekoppeld aan de geschiedenis van deze regio (o.a. Oost-Indische compagnie). Aangenaam verrast om weer verkeerslichten te zien en etalages met designer kleding. Maar daarnaast ook afvaldumpplaatsen met ratten en een lokale markt waar de hygiëne ver van Westerse standaarden is. Levende kippen en geiten die, wanneer verkocht, ter plekke werden geslacht. Redelijke kans dat ik als vegetariër terugkeer naar Nederland (vanwege meerdere redenen). Wederom een heel ander klimaat. Gemiddeld tussen de 30 en 35 graden met een luchtvochtigheid van 75%. Gevoelsmatig is het alsof je een sauna binnenstapt, aan zweten ontkom je dus alleen wanneer je de hele dag doorbrengt in een kamer met airco (dat is natuurlijk niet het plan ;-) ). Elke regio is weer anders. Opvallend hier is dat het aantal Westerse mensen zeer beperkt is (mogelijk door het klimaat? Ben benieuwd hoe het in de badplaatsen is). Hoe goed ik ook m’n best doe om in de menigte op te gaan door me te kleden in Indische kleding, succesvol is het niet…

Maar, even een stapje terug, wat was Nepal een geweldig land om te zijn. Omdat ik ziekjes, zwak en misselijk was van de voedselvergiftiging, heb ik mijn visum verlengd om wat aan te sterken. Lengte van verlening was minimaal twee weken, dus naast bijkomen een goede mogelijkheid om nog wat meer van het land te zien. Nadat ik Merina en haar familie gedag had gezegd, en daarbij ook nog mooie cadeaus van ze heb mogen ontvangen naast alle gastvrijheid, stapte ik op de bus naar Chitwan National Park (http://www.chitwannationalpark.gov.np/). In verband met wegwerkzaamheden, een vroege vertrektijd (5 uur ’s ochtends!), hobbelig en warm. Kathmandu ligt op ongeveer 1.400m, terwijl het park op een hoogte van circa 150m ligt. Een duidelijk verschil in klimaat waarbij het midden op de dag verstandig was om een siësta te houden. Meer dan voldoende muggen en andere creepy crawlers, de DEET kwam goed van pas!

Het park is een jungle en staat op de UNESCO werelderfgoedlijst. Omgeven door rivieren en tal van meren in de buurt. Een grote diversiteit aan planten en dieren! Vooraf besloten om geen activiteiten met de olifanten te doen. De eerste avond werd dit meteen duidelijk bevestigd toen ik zag dat de olifant naast het hotel werd geslagen met een bamboestok (“omdat ie niet wil eten”, vernam ik later…). De dag erna met de hotelmanager gesproken, maar ja, what to do… Wel wezen kijken bij het olifanten fokkerijcentrum en ook bij de rivier waar ze gewassen worden (zie foto’s :-D). In de bus naar Chitwan, of beter gezegd Sauraha (dat is de naam van het stadje gelegen naast het park), maakte ik kennis met Laura en Emily uit Australië. Toevallig kwam ik ze de dag later tegen bij het fokkerijcentrum en hebben we uiteindelijk de volgende dag gezamenlijk een kanotocht van een uur gemaakt in een onstabiel bootje gevolgd door een circa 4 uur durende jungle wandeling. Spannend was het toch wel een beetje, want geheel ongevaarlijk was het niet aangezien in het park onder andere neushoorns, lipberen en tijgers verblijven. Gelukkig die laatste twee niet gezien, wel hun sporen. We hadden het geluk om twee neushoorns aan te treffen bij een waterpoel waar ze heerlijk aan het baden waren. Een derde groep die de poel naderde, liet één van de neushoorns schrikken. Het gaf een prachtig beeld van het dier, maar gelukkig rende het niet in onze richting. Instructies die we gekregen hadden, was: “klim in een boom”. Weinig bomen gezien waarvan ik dacht, daar klim ik zo eens even in…

Flink gewandeld met twee gidsen en Emily en Laura tussen afwisselend hoog olifantengras en bebost gebied. Uiteindelijk veel wildlife gezien gedurende de kanotocht en wandeling: neushoorns, vier verschillende soorten herten, makaak apen, pauwen, verschillende soorten ijsvogels, ibissen, krokodillen (“ja, kijk, deze soort eet echt alles”, zit je in een wankel bootje :-S), bankivahoen (wilde kippen, bekend bij voormalige collega’s!), Javaanse maraboe (misschien net zo groot als een gemiddeld kind!) en een grote hagedis. Na flink te hebben gezweet, de rest van de dag met Emily en Laura gespendeerd in het zwembad van hun hotel, heerlijk!

Een andere dag toen ik langs de rand van het park liep, ook nog twee toekan vogels gezien! En tijdens mijn fietstocht met (privé)gids naar 20,000 lake (meer) ook nog een flinke slang gezien naast wederom veel verschillende vogels en flinke termietenheuvels. Daarnaast heerlijk ontspannen in Sauraha, een klein dorp, vooral georiënteerd op toeristen. Direct buiten het dorp kon ik het landelijke gebied ervaren, waar veel rijst en mais werd verbouwd, en buffels, geiten, eenden en kippen werden gehouden als voedselbron. Zonsondergang aan de rivier, vergezeld van vele toeristen en nog meer muggen! Een heerlijke wandeling met plots een aantal olifanten van rechts, vergezeld door hun mahout (berijder/trainer).

Opvallend te zien, maar wel verwacht, is dat Nepalese mensen me anders benaderen toen ik zonder Merina aan het reizen was. Velen zijn de Engelse taal best redelijk baas. Vermoedelijk sta ik al op een flink aantal Facebook pagina’s van Nepalezen die met mij op de foto wilden (idem voor India). Daarnaast werd er voor de taxi de hoofdprijs gevraagd, gelukkig had ik ervaring ;-).

Aan het einde van mijn Nepal ervaringen nog twee dagen in Kathmandu doorgebracht. De eerste was direct een bijzondere: Nepalees Nieuwjaar. Op 13 april was het oudjaarsavond, samen met Francis, mannelijke kamergenoot uit de Filipijnen, deelgenomen aan een groots (dans)feest. Erg uitbundig allemaal en helaas heb ik wat ervaringen die ik gedurende Holi festival heb mogen meemaken, ook in Nepal ervaren. De aandacht die een klein handje vol (voornamelijk jonge)mannen geven, is niet gewenst… Volgens mij heb ik nog nooit zo boos gekeken… Zonder Francis was ik waarschijnlijk weer snel weggeweest! Het jaar 2074 is de dag erna begonnen. De Nepalese kalender is anders dan die wij gebruiken, voor hun was het dus ook niet 13 april. Toevallig dat Martha ook weer terug was in Kathmandu. Ik heb haar vorig jaar tijdens mijn zomervakantie in Ierland mogen ontmoeten. Bijzonder om haar op deze plek weer te treffen. De ochtend hebben we doorgebracht in de prachtige Garden of Dreams (tuin der dromen). Daarna wat rondgewandeld in Thamel, de meest toeristische wijk van Kathmandu met smalle straatjes, souvenirwinkels en bureaus die allerlei uitstapjes verzorgen. Prettig om onze reiservaringen te delen.

Nepal, een bijzonder land, met één grote, wel wat drukke en stoffige stad, prachtige variërende natuur met jungles en gebergten, de top van de wereld, uitzichten en wildlife. Vriendelijke bevolking, mooie ontmoetingen, vele avonturen. Dank je wel!

Groetjes,
Anouk
 


Goodbye Nepal!

I am back in India! Tomorrow I will leave for Kovalam, Kerala, in the far south of India. Varkala will follow, both are seaside resorts with sun, blue ocean, beaches, palm trees. I think you get the picture :-)! Currently still in the capital of Kerala: Trivandum. Yesterday they also celebrated Easter, as a result it was fairly quiet on the streets compared to today. Roamed around and saw beautiful houses with woodcarvings, and temples (that I am not allowed to visit as a non-hindu), churches (a quarter of the population is Christian) and mosques. Various religions side by side, related to the history of the region (among other things the influence of the Dutch Oost-Indische compagnie). Pleasantly surprised to see traffic lights and display windows with designer clothes. But also dumps of trash with rats and a local market where the hygiene was far from Western standards. Alive chicken and goats that were, when sold, slaughter at site. Reasonable chance that I will return to the Netherlands as a vegetarian (due to several reasons). Again a totally different climate. On average between 30 to 35 degrees Celcius with a humidity of 75%. It feels like you are entering a sauna, no escape from sweating, only when spending the whole day in a room with A/C (which is of course not the plan ;-) ). Each region is different. Noticeable here is the limited number of Western people (maybe because of the climate? I am curious how it will be at the seaside resorts). How hard I try to fit in the crowd with dressing like Indians do, really successful it is not…

But, let’s slow down, Nepal was a great land to be. Because I felt sick from the food poisoning, I extended my visa to regain strength. The extension was for a minimum of two weeks, so besides recovering a great opportunity to see a bit more of the country. After I said goodbye to Merina and her family, and receiving some beautiful presents from them besides all the hospitality, I got on a bus to Chitwan National Park (http://www.chitwannationalpark.gov.np/). Related to road construction, an early departure (5 a.m.), dumpy and hot. Kathmandu has an altitude of about 1,400m, while the park is at an altitude of about 150m. A clearly different climate, where it was wise to have a siesta during several hours when the sun stood at its highest. A fair amount of mosquitos and other creepy crawlers, DEET was useful!

The park is a jungle and registered as a UNESCO heritage site. Surrounded by rivers and many lakes. A huge diversity concerning plants and animals! Decided beforehand to not participate in any activities involving elephants. The first night I was more convinced than ever when I saw that the elephant that lived next to the hotel was beaten by a bamboo stick (“ as it did not want to eat”, I learned later…). The day after I did speak to the hotel manager, but well, what to do… I did visit the Elephant Breeding Centre and watched how the elephants bathed in the river (see the pictures :-D). In the bus to Chitwan, or actually Sauraha (that is the name of the town situated next to the park), I got to know Laura and Emily from Australia. By coincidence we met up the day after at the breeding centre and eventually shared the next day a canoe trip of an hour in a wobbly boat and a jungle walk of about 4 hours. A bit scary it was, as we were not totally safe as rhinoceros, sloth bear and tigers do live in the park. Fortunately we did not see the last two, we did see their tracks. We were fortunate to see two rhinoceros up close in a mud pool where they were bathing. A third group that approached the pool, did scare one of the rhinoceros. It did give a beautiful view of the animal, but we were lucky that it did not ran off in our direction. The instructions we got, were: “climb a tree”. I did not see many trees I thought I could climb…

It was a proper trek with two guides and Emily and Laura in high elephant grass and forest. We did see a lot of wildlife during the canoe trip and walk: rhinoceros, four different species of deer, makaak monkeys, peacocks, different species of kingfisher, ibis birds, crocodiles (“yes, look, this crocodile species eats anything”, while sitting in this wobbly boat :-S), red junglefowl (wild chicken, known to my former colleagues!), lesser adjutant (maybe as big as an average child!) and a huge lizard. After sweating a lot, we did spend our day in the pool of Laura’s and Emily’s hotel, lovely!

The other day when I roamed around the park’s border, I did see two toucans birds! During my bicycle tour with (private)guide to the 20,000 lake, I did see a big snake and again many bird species and huge termite hills. Furthermore I relaxed in Sauraha, a little town, oriented towards tourists. Directly outside of the town I could experience the rural area, where lots of rice and corn was grown, and buffalos, goats, ducks and chicken were kept as source of food. Sunset at the river, together with many other tourists and many more mosquitos! A nice walk with suddenly a number of elephants passing, accompanied by their mahout (rider/trainer).

Noticeable to see, but expected, was the difference in approach by the Nepalese people when I was travelling without Merina. Many did talk English. Likely that my picture is posted on quite some Facebook pages of Nepalese people that wanted to take a picture of me (same holds for India). And, the taxi driver raised their fares, but I did gain some experience in both the fares and negotiation skills ;-).

At the end of my experiences in Nepal I did spend two more days in Kathmandu. The first day was a special one: Nepalese New year. On April 13th I did count down to the next year, together with Francis, my male roommate from the Philippines, and we participated in a big (dance)party. Very outgoing but unfortunately some reappearing experiences like during Holi festival, also in Nepal. The attention that a small number of (mainly young) men give, is unwanted… I believe I never looked as angry as I did here… Without Francis I most likely had left the party quite quickly! The year 2074 started the day after. Nepalese calendar is different than ours, so for them it was not the 13th of April either. By coincidence Martha also returned to Kathmandu. I did meet her last year during my summer holiday in Ireland. Very special to meet her here. We did spend the morning in the gorgeous Garden of Dreams. After that we did roam around in Thamel, the most touristy neighbourhood of Kathmandu with small streets, lots of souvenir shops and tour agencies. Nice to share our travel experiences.

Nepal, a special country, with one big, somewhat busy and dusty city, beautiful variety of nature with jungles and mountains, top of the world, views and wildlife. Friendly population, nice encounters, lots of adventures. Thank you!

Greetings,
Anouk.