Gezegend gevoel... Blessed feeling...

Facebook kwam vandaag met een melding: "wilt u een post opnieuw plaatsen?". Morgen is het precies een jaar geleden dat ik vertrok naar India. Morgen ben ik alweer precies een week onderweg in Nieuw-Zeeland. Hoe anders dan een gezegend mens kan ik me voelen... Dit houdt ook in dat we vandaag precies een jaar geleden afscheid hebben genomen van oma Bets. Wat ga de tijd snel...

Het congres was weer bijzonder aangenaam. Een flinke reünie ook, erg gezellig. Posterpresentie verliep prima, hoewel er door Hoe het georganiseerd was, niet veel aandacht voor was. Veel presentaties gezien, veel mensen gesproken. En als vanouds natuurlijk een geweldige afsluiting op de laatste avond :-).

Auckland is een mix van vele culturen. Veel mensen uit India ook. Dus hoe kan het anders dan dat ik natuurlijk ook een masala dosa heb gegeten! Verder wat I de stad rondgelopen in parken, maar niet heel bijzonder.

Met collega Sanne ben ik het weekend vooraf aan het congres wezen wandelen, of "tramping" zoals ze dat het noemen, op één van de vulkanische eilanden in de buurt van Auckland. Helaas waren we een beetje verregend, maar ondanks dat erg mooi! Het weer zat in het begin niet heel erg mee, uitzonderlijk veel regen voor de tijd van het jaar. De laatste dagen geeft het veel zon en ben ik ondanks flink smeren al weer verbrand. Jullie zullen er straks bleekjes uitzien, als ik terug kom :-)!

Helaas lukt het niet om foto's te delen. Dat komt straks thuis pas, misschien dat er via Facebook zo af en toe een kiekje komt. Een korte beschrijving van m'n avonturen zo ver: zaterdag m'n hippie busje opgehaald. Heerlijk opvallend wat, waarschijnlijk statistisch gezien, de kans op ongelukken vermindert :-). Eerste stop was Tiritiri Matangi eiland. Een sanctuary voor vogels, waar ik van de gids veel heb geleerd. Daar ook erg enthousiast geworden over de vogels hier! Naast de kiwi's in de supermarkt heb ik er nog geen eentje in het wild gezien, haha! Maandag een flink stuk naar het noorden gereden waar ik "oerbomen" heb gezien die kauri heten. Erg bijzonder om te beseffen dat deze bomen in de tijd van de dinosaurussen al op,de aarde stonden. De momenteel oudste boom, Tane Mahuta, is bijna 2000 jaar oud. Volgroeide andere boomsoorten naast deze boom, lijken op lucifer houtjes! Helaas heeft deze boomsoort erg te lijden gehad van kap en heerst er een ziekte die de bomen dood, waar niets tegen te doen is... Na het bezoek aan dit prachtige bos doorgereden naar 90 mile beach. De dag erop helemaal noordelijk waarbij ik heb geslapen op een camping in een prachtige baai: wit strand, blauwe zee, kliffen aan weerszijden en rust. Helaas wel veel muggen... Voordat ik kon gaan slapen, moest ik eerst een massamoord begaan anders had ik geen oog dichtgedaan... Gisteren vanaf de camping in de baai naar Cape Reinga gelopen. Een circa 5 uur durende tocht (retour) over drie kliffen. M'n benen houden het op zich best goed uit (met medische tape, compressiesokken en gisteren nog een extra kniebandage :-) ). Het valt me niet tegen. Cape Reinga is voor de Maori een zeer belangrijke, spirituele plek. Het is hier dat de zielen naar de onderwereld verrekken, via een eiland, met behulp van water en een boom die de trap naar deze wereld vormt. De Tasmaanse zee en Pacific Ocean komen hier samen. Bijzonder om te zien en te ervaren. Daarnaast nog een bezoekje aan gumdiggers park. Gum is afkomstig van de kauri bomen, een soort van hars dat gebruikt is voor o.a. varnish en linoleum. Daarnaast wordt het copal en amber, als je lang genoeg wacht.

Vandaag vertrokken naar de Bay of Islands. Morgen naar een andere voor de Maori belangrijke plaats: Waitangi treaty grounds. Nu neergestreken op een camping naast de Haruru waterval. Ik weet niet hoe lang ik hier ga blijven. Mogelijk vertrek ik redelijk snel richting het zuiden (Coromandel, Rotorua, Tongariro crossing), het is hier namelijk redelijk toeristisch...

Veel liefs uit het zonnige, warme Nieuw-Zeeland!
Anouk.