E4: Edinburgh, here I come?
Door: Anouk
Blijf op de hoogte en volg Anouk
18 Juli 2020 | Nederland, Sinderen
(For English, see below).
En dan is het al weer juli en zit ik nog in Nederland…
Net zoals voor een ieder van jullie, ziet ook mijn leven er in 2020 anders uit dan gedacht. Ik ben begonnen met werken voor mijn werkgever in Nieuw-Zeeland, maar helaas is de realiteit dat de grens nog dicht zit. Nieuw-Zeelanders en mensen met een verblijfsvergunning mogen wel terugkeren, anderen zijn nog niet welkom. Bij terugkomst is een onder strenge controle staande quarantaine van 2 weken in een hotel vereist. Tot nu toe betaald door het land. Binnenkort waarschijnlijk bekostigd door de reiziger zelf. Onbekend wanneer de grens weer opengaat en of mijn visum nog geldig is.
Prachtig om mijn collega’s in Nieuw-Zeeland weer samen te zien in een overlegruimte op kantoor, waarbij ik middels videobellen aanwezig kan zijn. Maar, intussen ben ik een beetje videobellen-moe en mis ik het échte contact met mensen. Het werk bevalt goed. Divers in vele opzichten en een geweldige sfeer onder collega’s. Mijn kennis van de Engelse (Nieuw-Zeelandse?) taal heb ik inmiddels uitgebreid met diverse, vaak tot de verbeelding sprekende, uitdrukking en slang. De eendjes in een rij krijgen (voorbereid/georganiseerd zijn voor iets dat gaat komen), m’n oren verlagen (ik ben naar de kapper geweest) en banter (geouwehoer). M’n werkritme heb ik al weer gevonden en de eerste Nieuw-Zeelandse dollars zijn op mijn Nieuw-Zeelandse bankrekening gestort :-).
Vanaf half maart heb ik bijna 4 maanden lang op “de camping” in Sinderen gestaan. In de caravan van m’n ouders verbleven, bij ze naast de deur. Samen genieten van de onverwachte tijd die we hebben mogen doorbrengen. Wandelingen door het Idinkbos, puzzelen, en bordspelletjes in de zon vergezeld van harmonicamuziek van pap. Het verblijf op het platteland heeft me weer doen beseffen dat ik van de rust en ruimte geniet, maar het gemak van een stad zeer waardeer en heb gemist. Fijn dat we in Nederland weer meer vrijheid hebben en daarbij dankbaar voor een ieder van jullie die ik al heb mogen ontmoeten. Ik was er echt aan toe!
Momenteel ben ik op het huis en de katten van een goede vriend en zijn vriendin in Arnhem aan het passen. Volop aan het genieten van de luxe die een stad brengt. Shoppen, een chai thee met taartje halen, gezelligheid, levendigheid. En ondanks dat ik in de stad verblijf, staan de koeien naast de deur en loop ik zo de Veluwezoom op. En bij gebrek aan de mogelijkheid om de pinguïns in Dunedin te zien, ga ik ze morgen maar bekijken in de dierentuin om de hoek waar ik op m’n fiets naar toe kan.
Volgend weekend vertrek ik weer naar Sinderen, als het goed is voor twee weekjes. Op 8 augustus hoop ik naar Edinburgh in Schotland te vliegen. De vlucht is geboekt, maar in de huidige tijd is dat nog geen garantie. Het vliegveld, de treinreis er naar toe en de vlucht zelf zullen vast een bijzondere gewaarwording zijn! Het bedrijf waarvoor ik werk, heeft ook een kantoor in Edinburgh. Een tussenstop voordat ik naar Nieuw-Zeeland hoop te vertrekken, hoewel ik daarvoor nog wel even in Nederland zal zijn om m’n spulletjes te verzenden en gedag te zeggen. Het kantoor in Edinburgh lijkt binnenkort weer open te mogen, waarschijnlijk wel met beperkte bezetting. Bijzonder om dan eindelijk eens een nieuwe collega in het echt te ontmoeten, ik kijk er zo naar uit!
Vooralsnog voel ik niet de behoefte om een georganiseerd uitzwaaifeestje te geven. Misschien komt het nog voordat ik naar Nieuw-Zeeland ga. Maar, wees welkom om me voor 8 augustus op te zoeken in Sinderen. Doe je wel even een berichtje vooraf?
Een bijzondere periode die ik niet snel zal vergeten. Het leven versimpelde. Plannen is niet meer mogelijk. Het loslaten van verwachtingen, het accepteren van wat er nu is, en het waarderen van wat er nu is ondanks dat het anders is dan dat ik me had voorgesteld. Zeer dankbaar dat ik heb kunnen beginnen met werken. Zeer dankbaar voor de rust, ruimte en veiligheid op het platteland met m’n ouders samen. En zeer dankbaar voor alle sociale contacten, op wat voor een manier dan ook, met jullie!
Time goes fast! It’s already July and I’m still in The Netherlands…
My 2020 life looks quite different from what I’d expected, as for many of you. I’ve started working for my employer in New Zealand, but unfortunately the borders are still closed. New Zealand citizens as well as permanent residents are allowed to return, others aren’t welcome yet. A strictly managed two week quarantine in a hotel is mandatory upon return. Until now paid by the government. Likely to be funded by the traveler soon. It’s unknown when the borders will be open again and whether my visa will still be valid.
It’s lovely to see my New Zealand colleagues being together in a meeting room in the office. I’m able to join them through video conferencing. Although it is an amazing possibility to meet people all over the world through this medium, I’m missing the real social connections. My English (New Zealand?) language has extended with various interesting sayings and slang. Ducks in a row, lowering my ears, and banter?! So far I’m loving the job. Divers in many ways and a great atmosphere among colleagues. I’ve managed to find a working rhythm again and earned my first New Zealand dollars that are deposited on my New Zealand bank account :-).
I’ve stayed at “the campsite” at my parents’ place for about 4 months, in their caravan in the meadows next to their house. Enjoying our unexpected time together. Walking in the nearby forest, solving giant jigsaw puzzles, playing board games in the sun while listening to my father’s live harmonica music. Staying at the countryside made me realise I love piece and quiet, but enjoy the comfort of a city. It’s great to have most of our freedom back in The Netherlands (provided 1.5m distance) and I’m grateful for each and everyone of you I’ve already met again. I really needed it!
I’m currently living in a friend’s place in Arnhem, watching his house and cats while he is on a holiday with his girlfriend. Fully embracing the luxury of city life: shopping, getting a chai tea with cheese cake, liveliness, a feeling of being back in civilisation. And although I’m in the city, I’ve got cows in a meadow next door and a beautiful national park at 15 minutes walking distance. And tomorrow I’ll bike to the zoo to watch (and photograph) some penguins, as I cannot visit them in Dunedin yet.
I’ll move back to my parents’ place next weekend. Likely for two weeks only as I’m hoping to fly to Edinburgh (Scotland) on the 8th of August. My flight is booked, which isn’t a guarantee in the current situation we find ourselves in. The travel by train to the airport, the airport itself and the flight will be a special experience! The company I’m working for also has an office in Edinburgh. A lay-over on my way to New Zealand, although I’ll be back in The Netherlands for a bit to send my stuff and say goodbye. It seems that the office in Edinburgh will open soon again, although likely with limited occupancy. Amazing to finally meet some of my new colleague in real life, I’m so much looking forward to it!
For the time being I don’t feel the need to organise a goodbye party. It might happen upon my return to The Netherlands, before I leave for New Zealand. But, be welcome and visit me before the 8th of August at my parents’ place. Would you please send me a message beforehand?
An extraordinary time I won’t forget. Life simplified. Making plans wasn’t possible anymore. Letting go of expectations, accepting of what is, and appreciating of what is although it’s different from what I’d expected. Very grateful I could start working. Very grateful for piece and quite, and safety of the countryside, being with my parents. Very grateful for keeping in touch, in many ways, with you!
En dan is het al weer juli en zit ik nog in Nederland…
Net zoals voor een ieder van jullie, ziet ook mijn leven er in 2020 anders uit dan gedacht. Ik ben begonnen met werken voor mijn werkgever in Nieuw-Zeeland, maar helaas is de realiteit dat de grens nog dicht zit. Nieuw-Zeelanders en mensen met een verblijfsvergunning mogen wel terugkeren, anderen zijn nog niet welkom. Bij terugkomst is een onder strenge controle staande quarantaine van 2 weken in een hotel vereist. Tot nu toe betaald door het land. Binnenkort waarschijnlijk bekostigd door de reiziger zelf. Onbekend wanneer de grens weer opengaat en of mijn visum nog geldig is.
Prachtig om mijn collega’s in Nieuw-Zeeland weer samen te zien in een overlegruimte op kantoor, waarbij ik middels videobellen aanwezig kan zijn. Maar, intussen ben ik een beetje videobellen-moe en mis ik het échte contact met mensen. Het werk bevalt goed. Divers in vele opzichten en een geweldige sfeer onder collega’s. Mijn kennis van de Engelse (Nieuw-Zeelandse?) taal heb ik inmiddels uitgebreid met diverse, vaak tot de verbeelding sprekende, uitdrukking en slang. De eendjes in een rij krijgen (voorbereid/georganiseerd zijn voor iets dat gaat komen), m’n oren verlagen (ik ben naar de kapper geweest) en banter (geouwehoer). M’n werkritme heb ik al weer gevonden en de eerste Nieuw-Zeelandse dollars zijn op mijn Nieuw-Zeelandse bankrekening gestort :-).
Vanaf half maart heb ik bijna 4 maanden lang op “de camping” in Sinderen gestaan. In de caravan van m’n ouders verbleven, bij ze naast de deur. Samen genieten van de onverwachte tijd die we hebben mogen doorbrengen. Wandelingen door het Idinkbos, puzzelen, en bordspelletjes in de zon vergezeld van harmonicamuziek van pap. Het verblijf op het platteland heeft me weer doen beseffen dat ik van de rust en ruimte geniet, maar het gemak van een stad zeer waardeer en heb gemist. Fijn dat we in Nederland weer meer vrijheid hebben en daarbij dankbaar voor een ieder van jullie die ik al heb mogen ontmoeten. Ik was er echt aan toe!
Momenteel ben ik op het huis en de katten van een goede vriend en zijn vriendin in Arnhem aan het passen. Volop aan het genieten van de luxe die een stad brengt. Shoppen, een chai thee met taartje halen, gezelligheid, levendigheid. En ondanks dat ik in de stad verblijf, staan de koeien naast de deur en loop ik zo de Veluwezoom op. En bij gebrek aan de mogelijkheid om de pinguïns in Dunedin te zien, ga ik ze morgen maar bekijken in de dierentuin om de hoek waar ik op m’n fiets naar toe kan.
Volgend weekend vertrek ik weer naar Sinderen, als het goed is voor twee weekjes. Op 8 augustus hoop ik naar Edinburgh in Schotland te vliegen. De vlucht is geboekt, maar in de huidige tijd is dat nog geen garantie. Het vliegveld, de treinreis er naar toe en de vlucht zelf zullen vast een bijzondere gewaarwording zijn! Het bedrijf waarvoor ik werk, heeft ook een kantoor in Edinburgh. Een tussenstop voordat ik naar Nieuw-Zeeland hoop te vertrekken, hoewel ik daarvoor nog wel even in Nederland zal zijn om m’n spulletjes te verzenden en gedag te zeggen. Het kantoor in Edinburgh lijkt binnenkort weer open te mogen, waarschijnlijk wel met beperkte bezetting. Bijzonder om dan eindelijk eens een nieuwe collega in het echt te ontmoeten, ik kijk er zo naar uit!
Vooralsnog voel ik niet de behoefte om een georganiseerd uitzwaaifeestje te geven. Misschien komt het nog voordat ik naar Nieuw-Zeeland ga. Maar, wees welkom om me voor 8 augustus op te zoeken in Sinderen. Doe je wel even een berichtje vooraf?
Een bijzondere periode die ik niet snel zal vergeten. Het leven versimpelde. Plannen is niet meer mogelijk. Het loslaten van verwachtingen, het accepteren van wat er nu is, en het waarderen van wat er nu is ondanks dat het anders is dan dat ik me had voorgesteld. Zeer dankbaar dat ik heb kunnen beginnen met werken. Zeer dankbaar voor de rust, ruimte en veiligheid op het platteland met m’n ouders samen. En zeer dankbaar voor alle sociale contacten, op wat voor een manier dan ook, met jullie!
Time goes fast! It’s already July and I’m still in The Netherlands…
My 2020 life looks quite different from what I’d expected, as for many of you. I’ve started working for my employer in New Zealand, but unfortunately the borders are still closed. New Zealand citizens as well as permanent residents are allowed to return, others aren’t welcome yet. A strictly managed two week quarantine in a hotel is mandatory upon return. Until now paid by the government. Likely to be funded by the traveler soon. It’s unknown when the borders will be open again and whether my visa will still be valid.
It’s lovely to see my New Zealand colleagues being together in a meeting room in the office. I’m able to join them through video conferencing. Although it is an amazing possibility to meet people all over the world through this medium, I’m missing the real social connections. My English (New Zealand?) language has extended with various interesting sayings and slang. Ducks in a row, lowering my ears, and banter?! So far I’m loving the job. Divers in many ways and a great atmosphere among colleagues. I’ve managed to find a working rhythm again and earned my first New Zealand dollars that are deposited on my New Zealand bank account :-).
I’ve stayed at “the campsite” at my parents’ place for about 4 months, in their caravan in the meadows next to their house. Enjoying our unexpected time together. Walking in the nearby forest, solving giant jigsaw puzzles, playing board games in the sun while listening to my father’s live harmonica music. Staying at the countryside made me realise I love piece and quiet, but enjoy the comfort of a city. It’s great to have most of our freedom back in The Netherlands (provided 1.5m distance) and I’m grateful for each and everyone of you I’ve already met again. I really needed it!
I’m currently living in a friend’s place in Arnhem, watching his house and cats while he is on a holiday with his girlfriend. Fully embracing the luxury of city life: shopping, getting a chai tea with cheese cake, liveliness, a feeling of being back in civilisation. And although I’m in the city, I’ve got cows in a meadow next door and a beautiful national park at 15 minutes walking distance. And tomorrow I’ll bike to the zoo to watch (and photograph) some penguins, as I cannot visit them in Dunedin yet.
I’ll move back to my parents’ place next weekend. Likely for two weeks only as I’m hoping to fly to Edinburgh (Scotland) on the 8th of August. My flight is booked, which isn’t a guarantee in the current situation we find ourselves in. The travel by train to the airport, the airport itself and the flight will be a special experience! The company I’m working for also has an office in Edinburgh. A lay-over on my way to New Zealand, although I’ll be back in The Netherlands for a bit to send my stuff and say goodbye. It seems that the office in Edinburgh will open soon again, although likely with limited occupancy. Amazing to finally meet some of my new colleague in real life, I’m so much looking forward to it!
For the time being I don’t feel the need to organise a goodbye party. It might happen upon my return to The Netherlands, before I leave for New Zealand. But, be welcome and visit me before the 8th of August at my parents’ place. Would you please send me a message beforehand?
An extraordinary time I won’t forget. Life simplified. Making plans wasn’t possible anymore. Letting go of expectations, accepting of what is, and appreciating of what is although it’s different from what I’d expected. Very grateful I could start working. Very grateful for piece and quite, and safety of the countryside, being with my parents. Very grateful for keeping in touch, in many ways, with you!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
